Προγραμματική Διακήρυξη
Βρείτε που Ψηφίζετε
Αρχείο Φωτογραφιών
Χρήσιμες Συνδέσεις
Επικοινωνία

« Δεί δή χρημάτων »
Αριθμός Λογαριασμού:
5246-029391-731
Τράπεζα Πειραιώς

 
 
 


 

«ΘΑΡΣΕΙΝ ΧΡΗ (7-6-12)

«Θαρσείν χρη»

Η συμπεριφορά του μεγαλομετόχου της πάλαι ποτέ κραταιάς επιχείρησης ΜΑΡΜΑΡΑ ΚΑΒΑΛΑΣ των 350 εργαζομένων, απέναντι στους 31 εναπομείναντες σήμερα και ιδιαίτερα στους 14 του εργοστασίου επεξεργασίας, δείχνει με τον πιο σαφή τρόπο ότι η ανάπτυξη της περιοχής μας και ιδιαίτερα η εκμετάλλευση του ορυκτού της πλούτου, που αποτελεί δημόσιο αγαθό, δεν πρέπει να στηρίζεται σε επιχειρηματίες που το στενό επιχειρηματικό τους συμφέρον μεταλλάσσει σε ψυχρούς εκτελεστές των εργατικών αλλά και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ίσα-ίσα, η όποια εκμετάλλευση και αδειοδότηση πρέπει να επιτρέπεται υπό απαράβατους όρους εξασφάλισης αντισταθμιστικών οφελών και ειδικών πόρων προς την τοπική κοινωνία. Αυτό είναι και πρόταση προς τους αυριανούς Δημάρχους ή Υπουργούς της προικισμένης σε ορυκτό πλούτο περιοχής μας.

Δείχνει ότι όσα κίνητρα κι αν πάρουν εν ονόματι της οικονομικής σύγκλισης και της ενδοπεριφερειακής συνοχής, όσες φοροαπαλλαγές και δημόσιο χρήμα, στον ορίζοντά τους δεν έχουν την ανάπτυξη και τις νέες επενδύσεις αλλά μόνο την ανάπτυξη (ή έστω τη μη μείωση) των κερδών τους.

Δείχνει αν τελικά τις επιχειρήσεις τις κλείνουν οι συνδικαλιστές και οι εργάτες (που εν προκειμένω δεν έκαναν ποτέ απεργία) ή η εργοδοτική ασυδοσία και παντοδυναμία.

Δείχνει πόσο συμβιβασμένες, εξαρτημένες από τις κοινωνικές ελίτ και δέσμιες των συμφερόντων των επιχειρηματικών κολοσσών είναι οι κυβερνήσεις, πόσο πολιτικοί νάνοι είναι οι εκάστοτε Υπουργοί Εργασίας και πόσο αδύναμοι οι εργαζόμενοι χωρίς συνδικαλιστικό κίνημα και με ένα διάτρητο προστατευτικό υποτίθεται πλαίσιο, καθόλα εχθρικό γι’ αυτούς.

Η κυνική και αδιάλλακτη στάση του κ. Π. Εμφιετζόγλου απέναντι σύσσωμους στους εκπροσώπους μιας ολόκληρης πόλης και η χρησιμοποίηση του εργοστασίου και των εργαζομένων σ’ αυτό τελικά ως ομήρων στην διαμάχη του επιχειρηματία με το Ελληνικό Κράτος για διεκδίκηση απ’ αυτό των οφειλών εκατοντάδων εκατομμυρίων από δημόσια έργα ή της αδειοδότησης λατομείων σε δασικές περιοχές, που δικαίως ή αδίκως καθυστερούν, δείχνει ότι η πόλη αυτή και οι πολίτες της είναι τελικά απροστάτευτοι ακόμα και στον καθημερινό αγώνα της επιβίωσής τους και της εργασιακής τους ασφάλειας. Ακόμα κι αν πρόκειται για επιχείρηση, ιδιωτική μεν, αλλά αδρά χρηματοδοτημένη με δημόσιο χρήμα. Δεν έχουν να στηριχτούν πουθενά, ούτε σε νομικά πλαίσια, ούτε στις κυβερνήσεις, ούτε στα πολιτικά κόμματα, ούτε στα εργατικά κέντρα, ούτε στις τοπικές αρχές, και οδηγούνται με πανικό στην απόγνωση και στην αυτοκτονία και οι εκπρόσωποί τους στην πολιτική αυτοχειρία.

Είναι αυτή πατριωτική στάση ;

Έχοντας υπ’ όψη τους πύρινους πατριωτικούς λόγους του δημότη Κομοτηνής κ. Εμφιετζόγλου και το ενδιαφέρον του για εθνικά θέματα, ιδιαίτερα στην περιοχή μας, το οποίο μάλιστα επικαλέστηκε στη συνάντησή μας, δίνοντας σχετικές νουθεσίες, ενδιαφέρον το οποίο ουδόλως υποτιμούμε, ας μας επιτρέψει να του επισημάνουμε ότι σε αντίθεση με τις πατριωτικές του διακηρύξεις και θέσεις :

Πατριωτισμός δεν είναι η συρρίκνωση και τελικά εξαφάνιση παραγωγικών μονάδων στην ελληνική γη. Ούτε ο αφελληνισμός του εργατικού δυναμικού και η αντικατάστασή του με φθηνότερους οικονομικούς μετανάστες.

Πατριωτισμός δεν είναι να ζηλεύεις την δόξα των τουρκικών μεροκάματων και να εκβιάζεις την ραγιάδικη αποδοχή τους απ’ τους συμπατριώτες σου εργαζόμενους.

Πατριωτισμός δεν είναι να υπερθεματίζεις για την ανωτερότητα του τουρκικού περιβαλλοντικού δικαίου και την ταχεία ανταπόκριση της τουρκικής δημόσιας διοίκησης (στα αιτήματα των τούρκων επιχειρηματιών), σε αντίθεση με την δική μας «γραφειοκρατία» που μπορεί να υποκρύπτει και υποθάλπει την διαφθορά, μπορεί όμως να εκφράζει και περιβαλλοντική προστασία.

Πατριωτισμός δεν είναι να εξορύσσεις ακατέργαστο και ανεπεξέργαστο τον ορυκτό πλούτο της χώρας μας, που δεν ανήκει σε κανέναν από μας μεμονωμένα αλλά σε όλους μας και να τον φυγαδεύεις στις ξένες αγορές, εν ονόματι του «ακριβού» κόστους κατεργασίας, που οι ξένοι τελικά καρπώνονται. Να απαιτείς μάλιστα αυτό να γίνεται ανεξέλεγκτα.

Πατριωτισμός δεν είναι να διαλύεις την κοινωνική συνοχή πετώντας ανάλγητα και βάρβαρα στο δρόμο συμπατριώτες μας, καταπατώντας το θεμελιώδες στήριγμα του ηθικού τους, δηλαδή το αίσθημα Δικαίου και στερώντας τους το δικαίωμα της αξιοπρεπούς διαβίωσης που στηρίζεται στη δουλειά τους. Ιδιαίτερα στην ευαίσθητη περιοχή μας, ο ίδιος το ξέρει βέβαια καλύτερα, διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής ισοδυναμεί με πλήγμα στην εθνική συνοχή.

Δεν παραγνωρίζουμε την συνειδητή και εγκληματική αμέλεια της Ελληνικής Πολιτείας στο σχεδιασμό και χωροθέτηση λατομικών ζωνών, ειδικά μαρμαρικών, και στην υποστήριξη μιας ορθολογικής εκμετάλλευσης του μαρμαρικού και ορυκτού πλούτου της περιοχής μας, που ιδιαίτερα στο μάρμαρο εκφράζεται με το 70% της παραγωγής μαρμάρου της χώρας μας. Δεν αγνοούμε τα ειδικά προβλήματα των λατομικών επιχειρήσεων και εργοστασίων επεξεργασίας μαρμάρου, ιδιαίτερα των μικρομεσαίων και οικογενειακών επιχειρήσεων, πολύ πιο χτυπημένων από την κρίση από κατασκευαστικούς κολοσσούς σαν τη ΜΗΧΑΝΙΚΗ με συναλλαγές εκατοντάδων εκατομμυρίων με το Δημόσιο. Θα ‘πρεπε κάποτε η Τοπική και Περιφερειακή Διοίκηση να ασχοληθεί σοβαρά, τόσο με τα προβλήματα των εκατοντάδων αυτών επιχειρήσεων, όσο και των ανυπεράσπιστων εργαζομένων σ’ αυτές. Όμως, το να χρησιμοποιούνται σαν ανθρώπινη ασπίδα στις διεκδικήσεις των, ίσως και δικαίων, αιτημάτων τους, ή ακόμα χειρότερα, σε συνθήκες κρίσης να κλείνουν και να τους πετάνε κυριολεκτικά στο δρόμο, απέχει παρασάγγας από κάθε έννοια δικαίου. Και τα προβλήματά τους δεν πρόκειται να λυθούν με την κοινωνία απέναντί τους, όσο μεγάλοι κι αν είναι. Θαρθει η ώρα που η κοινωνία θα τους ανταποδώσει το καλό ή κακό που της κάνουν.

Χρέος μας η αλληλεγγύη

Χρέος μας ως μελών του Δημοτικού Συμβουλίου απέναντι στην πόλη μας είναι να εφαρμόσουμε την απόφαση μας για ανάπτυξη πανκαβαλιώτικης κίνησης αλληλεγγύης στους εργαζόμενους των Μαρμάρων Καβάλας. Υπάρχουν κι εδώ Χαλυβουργίες.

Να ζητηθεί επέμβαση της Κυβέρνησης με ψήφισμα και παράσταση στον Υπουργό. Να παρασχεθεί νομική κάλυψη στους απολυμένους.

Να παρέμβει ο Δήμος στην τριμερή και στην δικαιοσύνη.

Να οργανωθεί άμεσα πραγματικό συλλαλητήριο και άλλης μορφής διαμαρτυρίες, κατ’ ουσίαν κατά της καταδίκης της πόλης μας στην ανεργία, με τη συμμετοχή τόσο του ΕΥΚ, όσο και των ισχυρών πρωτοβάθμιων σωματείων, που ως τώρα σιωπούν.

Να εξαναγκαστεί να δώσει λύση η Κυβέρνηση.

Ήδη κάποιοι τοπικοί πολιτευτές πήραν τα κομμάτια του εργοδότη. Όμως η κατάσταση δεν είναι αναντίστρεπτη. Η αλληλεγγύη μας είναι το όπλο των εργαζομένων. Τότε μόνο ίσως ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας αντιληφθεί ότι δεν τον συμφέρει να ‘χει απέναντί του μια ολόκληρη πόλη, και δείξει το απαιτούμενο θάρρος.

Βασίλης Λιόγκας
Δημοτικός Σύμβουλος Καβάλας


© 2006 Βασίλης Λιόγκας. Με την Επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.

Δημιουργία & Φιλοξενία της Ιστοσελίδας - MANBIZ ISP